Endoskopowe i otwarte pobieranie żył i przeszczepów w chirurgii pomostowania tętnic wieńcowych ad 5

Dostosowano krzywe Kaplana-Meiera dla złożonego zgonu, zawału mięśnia sercowego lub rewaskularyzacji po endoskopowym lub jawnym zebraniu. Rycina 2. Rycina 2. Korygowanie krzywych Kaplana-Meiera dla śmierci po endoskopowym lub otwartym transporcie. U pacjentów poddanych endoskopowemu zabiegowi chirurgicznemu i pośród przeszczepów zebranych techniką endoskopową stwierdzono istotnie wyższe odsetki niewydolności przeszczepu żylnego i okluzji niż u pacjentów poddanych otwartemu zabiegowi i wśród przeszczepów zebranych techniką otwartą (tab. 2). W ciągu 3-letniego okresu obserwacji pacjenci po zabiegach endoskopowych w porównaniu z tymi, którzy przechodzili otwarte zbiory, mieli wyższy wskaźnik zgonu, zawału mięśnia sercowego lub rewaskularyzacji (20,2% vs. 17,4%, skorygowany współczynnik ryzyka 1,29, 95% przedział ufności [CI] 1,01 do 1,47, P = 0,04), wyższy wskaźnik zgonu lub zawału mięśnia sercowego (9,3% vs. 7,6%, skorygowany współczynnik ryzyka, 1,38, 95% CI, 1,07 do 1,77; P = 0,01) i wyższy wskaźnik zgonu (7,4% vs 5,8%, skorygowany współczynnik ryzyka, 1,52; 95% CI, 1,13 do 2,04; P = 0,005) (tabela 3). Różnice te nie ujawniły się od 12 do 18 miesięcy po operacji (ryc. i ryc. 2). Nie było interakcji pomiędzy leczeniem edifoligidem i endoskopowym pobraniem dla któregokolwiek z tych wyników. Analizy wrażliwości
Wyniki angiograficzne i kliniczne były podobne, gdy 50 pacjentów, którzy mieli zarówno endoskopowy, jak i otwarty zbiór, było włączonych do grupy otwartego zbioru zamiast do grupy zbierającej endoskopowej (dane nie przedstawione). Po uwzględnieniu oceny skłonności do przechodzenia endoskopowego zbioru (indeks C dla modelu skłonności do score, 0,55) w modelach, pobranie endoskopowe w porównaniu z otwartym zbiorem pozostało w znacznym stopniu związane z wyższymi odsetkami niepowodzeń przeszczepu żyły (skorygowane szanse stosunek 1,35, 95% CI, 1,15 do 1,60, P <0,001) i kompozycja śmierci, zawału mięśnia sercowego lub rewaskularyzacji (skorygowany współczynnik ryzyka, 1,26, 95% CI, 1,04 do 1,53, P = 0,02). Po uwzględnieniu oceny skłonności do przechodzenia endoskopowego zbioru i centrum rejestracji jako współzmiennych, endoskopowe zbiory pozostały w znacznym stopniu związane z wyższym odsetkiem zgonów, zawałem mięśnia sercowego lub rewaskularyzacją (skorygowany współczynnik ryzyka, 1,41; 95% CI, 1,06 do 1,89; P = 0,02). Gdy wynik kliniczny oceniano tylko w podgrupie pacjentów poddanych angiograficznej ocenie kontrolnej, ryzyko zgonu, zawału mięśnia sercowego lub rewaskularyzacji pozostawało wyższe w grupie endoskopowej niż w grupie z otwartym zbiorem (skorygowany współczynnik ryzyka 1,34). 95% CI, 1,07 do 1,69, P = 0,01). Związek pomiędzy endoskopowym zbiorem a złożonym wynikiem klinicznym wśród pacjentów, których operacja została przeprowadzona w miejscach, w których wykonano endoskopowy i otwarty zbiór, pozostawał znaczny (skorygowany współczynnik ryzyka 1,30; 95% CI, 1,02 do 1,66; P = 0,03); jednak związek pomiędzy kolekcjonowaniem endoskopowym a niepowodzeniem przeszczepu żyły nie był już znaczący (skorygowany iloraz szans, 1,18; 95% CI, 0,92 do 1,52; P = 0,19). Wreszcie, związek pomiędzy endoskopowym zbiorem a zgonem, zawałem mięśnia sercowego lub rewaskularyzacją z niewydolnością przeszczepu żyły pozostał istotny (skorygowany współczynnik ryzyka, 1,26, 95% CI, 1,05 do 1,52, P = 0,01).
Dyskusja
W tym badaniu badaliśmy związek endoskopowego zbioru z drożnością przeszczepu i długotrwałymi wynikami klinicznymi
[hasła pokrewne: stomatologia estetyczna rzeszów, osteofitoza trzonów kręgowych, lekarz rodzinny poznan ]