Pod koniec fazy wstępnej pacjenci, którzy mieli wydalanie białka w moczu powyżej 3,5 g na dzień, eGFR poniżej 30 ml na minutę na 1,73 m2 lub spadek eGFR o więcej niż 30% od początku fazy docierania nie zostały losowo przydzielone (kryteria rezygnacji). Pacjenci losowo przydzieleni do grupy immunosupresyjnej, którzy otrzymali eGFR co najmniej 60 ml na minutę na 1,73 m2 otrzymywali glukokortykoid w monoterapii przez 6 miesięcy (metyloprednizolon, podawano dożylnie w dawce g na dzień przez 3 dni na początku miesięcy 1, 3 i 5 oraz doustny prednizolon w dawce 0,5 mg na kilogram na 48 godzin w pozostałe dni) .6,7 Na podstawie dostępnej w 2007 r. Literatury, pacjenci z eGFR od 30 do 59 ml na minutę na 1,73 m2 otrzymywało cyklofosfamid w dawce 1,5 mg na kilogram dziennie przez 3 miesiące, a następnie azatioprynę w dawce 1,5 mg na kilogram na dzień w miesiącach od 4 do 36, plus doustny prednizolon w dawce 40 mg na dzień, zwężający do 10 mg na dzień, przez pierwsze 3 miesiące badania, 10 mg na dzień w miesiącach od 4 do 6 i 7,5 mg na dzień w miesiącach od 7 do 36.11 Wszystkie leki były podawane jako część ogólnej opieki medycznej i nie były przekazywane specjalnie na rozprawę.
Faza docierania obejmowała wizyty w tygodniach 0, 4, 8, 16, 20, 23 i 24. W 24. tygodniu (zdefiniowanym jako stan wyjściowy), kwalifikujący się pacjenci byli poddawani randomizacji, a wizyty badawcze odbywały się w 2 tygodnie po randomizacji, raz następnie miesiąc przez 3 miesiące, a następnie raz na 3 miesiące do miesiąca 36. GFR został oszacowany przy pomocy Chronic Kidney Disease Epidemiology Collaboration Creatinine Equation (www.kidney.org/professionals/KDOQI/gfr_calculator). Poziom białkomoczu oznaczono ilościowo zgodnie z 24-godzinnym zbiorem moczu i wyrażono go w gramach na dzień wydalania białka z moczem w fazie docierania, jak w większości randomizowanych, kontrolowanych prób; jednak podczas randomizowanej, kontrolowanej fazy próbnej, zmieniliśmy stosunek białka do kreatyniny (zarówno w przypadku białka, jak i kreatyniny w gramach), biorąc pod uwagę większą dokładność tego podejścia.14 Dane określające pierwotne punkty końcowe (tj. eGFR i białkomocz) zostały potwierdzone przez powtarzane pomiary po 2-tygodniowym okresie, a średnia wartość wszystkich pomiarów została wykorzystana w analizie. Pacjenci wykonali trzy domowe pomiary ciśnienia krwi przed każdą wizytą. Średnia z tych pomiarów została zarejestrowana. Jeśli nie podano pomiarów domowych (co miało miejsce w przypadku <20% pacjentów przy każdej pojedynczej wizycie), rejestrowano pomiary biurowe.
Studiuj punkty końcowe
Dwa główne punkty końcowe w hierarchicznej kolejności to pełna remisja kliniczna (zdefiniowana jako białkomocz o stosunku białka do kreatyniny <0,2 i stabilnej czynności nerek ze spadkiem eGFR <5 ml na minutę na 1,73 m2 od wartości wyjściowej eGFR pod koniec 3-letniej fazy próbnej) i spadku eGFR o co najmniej 15 ml na minutę na 1,73 m2 od wartości wyjściowej eGFR. Drugorzędowymi punktami końcowymi były bezwzględne zmniejszenie eGFR, zmniejszenie eGFR o co najmniej 30 ml na minutę na 1,73 m2 od wyjściowego eGFR, potrzeba dializy (początek schyłkowej niewydolności nerek), średnia roczna zmiana w nachylenie odwrotności stężenia kreatyniny w surowicy, białkomocz po 12 i 36 miesiącach i zanikanie mikrohematurii, jak określono za pomocą miarki lub testu osadu moczu.
Analiza statystyczna
Wyliczyliśmy, że próba 74 pacjentów na grupę (w tym 10% eliminacja adaptacji) dałaby badaniu 80% mocy, przy dwustronnym poziomie istotności 5%, w celu wykrycia wskaźników pełnej remisji klinicznej (pierwszy główny punkt końcowy ) 5% w grupie opieki podtrzymującej i 25% w grupie z immunosupresją (przy tych wskaźnikach przyjęto na podstawie wcześniej przeprowadzonych randomizowanych, kontrolowanych badań6,11)
[przypisy: dentysta płock, stomatolog Warszawa, dentysta Kraków ]