Po raz pierwszy włączono wszystkich pacjentów w fazę docierania, w trakcie których otrzymali intensywną opiekę podtrzymującą. 12 Po tej fazie tylko pacjenci, którzy wciąż byli uznawani za osoby wysokiego ryzyka, zostali losowo przydzieleni do kontynuowania leczenia podtrzymującego samodzielnie lub do uzyskania opieki podtrzymującej dodanie terapii immunosupresyjnej. Metody
Badana populacja
Od lutego 2008 r. Do października 2011 r. Przeszukaliśmy 379 pacjentów z nefropatią IgA w 32 ośrodkach nefrologicznych w Niemczech (wszystkie ośrodki nefrologii uczestniczące są wymienione w dodatkowym dodatku, dostępnym wraz z pełnym tekstem tego artykułu). W sumie 42 pacjentów zostało wykluczonych z powodu decyzji pacjenta lub lekarza, niepełnych danych lub z innych przyczyn, a 337 pacjentów zostało włączonych do fazy początkowej. Kluczowymi kryteriami włączenia była pierwotna nefropatia IgA potwierdzona na biopsji; w wieku od 18 do 70 lat; a poziom białkomoczu powyżej 0,75 g na dobę wydalania białka z moczem i nadciśnienia tętniczego (zdefiniowanego przez zastosowanie leków hipotensyjnych lub ambulatoryjnego ciśnienia krwi .140 / 90 mm Hg), zaburzenie czynności nerek (zdefiniowane jako eGFR <90 ml na minutę na 1,73 m2) lub jedno i drugie. Głównymi kryteriami wykluczenia były eGFR niższe niż 30 ml na minutę na 1,73 m2, wtórna i szybko postępująca, półksiężycowa nefropatia IgA, inne przewlekłe choroby nerek i każda wcześniejsza terapia immunosupresyjna. Pisemną świadomą zgodę uzyskano od wszystkich uczestników. Badanie zostało zatwierdzone przez komisję etyczną w każdym centrum uczestniczącym.
Projekt badania
Przeprowadziliśmy prospektywne, otwarte, randomizowane, kontrolowane badanie kliniczne z dwu-grupową, równoległą sekwencyjną sekwencją.13 Protokół jest dostępny pod adresem. Wszyscy autorzy zgromadzili dane i potwierdzili kompletność i dokładność danych i analiz oraz wierność badania do protokołu. Decyzję o przesłaniu manuskryptu do publikacji podjęli wszyscy autorzy.
Podczas 6-miesięcznej fazy docierania wszyscy pacjenci otrzymywali kompleksową opiekę, obejmującą blokery układu renina-angiotensyna w celu obniżenia ciśnienia krwi do celu poniżej 125/75 mm Hg. Jeśli białkomocz pozostawał powyżej docelowej wartości 0,75 g na dobę wydalania białka w moczu, pomimo kontroli ciśnienia krwi, dawka blokera układu renina-angiotensyna została zwiększona do maksymalnej zatwierdzonej dawki dobowej lub do najwyższej dawki, przy której pacjent nie był niedopuszczalny skutki uboczne. Pacjenci otrzymywali poradę dietetyczną i zostali pouczeni o rzuceniu palenia i uniknięciu niesteroidowych leków przeciwzapalnych i innych nefrotoksyn. Całkowite poziomy cholesterolu obniżono do mniej niż 200 mg na decylitr (5,2 mmol na litr) z użyciem statyn, jeśli to konieczne.
Pacjenci z wysokim ryzykiem, u których utrzymywał się białkomocz z wydalaniem białka w moczu wynoszącym co najmniej 0,75 g na dzień, ale poniżej 3,5 g na dzień, pod koniec fazy wstępnej weszli w 3-letnią fazę badania i zostali losowo przydzieleni do kontynuowania leczenia. opieka wspomagająca (grupa wsparcia) lub opieka wspomagająca z dodatkiem terapii immunosupresyjnej (grupa immunosupresyjna). Uczestnicy, u których białkomocz spadł poniżej 0,75 g wydalania białka z moczem na dobę pod koniec fazy wstępnej, nie zostali poddani randomizacji; jeśli białkomocz przekroczył próg 0,75 g wydalania białka w moczu na dobę u tych pacjentów pomimo opieki podtrzymującej w fazie randomizacji, pacjenci kwalifikowali się do randomizacji
[patrz też: sprzedaż mebli na zamówienie brzeg, obsługa transportowa szkoleń mazowieckie, oprogramowanie stomatologiczne ]
Intensywna opieka wspomagająca plus immunosupresja w nefropatii IgA
Wyniki leczenia immunosupresyjnego, gdy są dodawane do leczenia podtrzymującego, u pacjentów z nefropatią IgA są niepewne. Metody
Przeprowadziliśmy wieloośrodkowe, otwarte, randomizowane, kontrolowane badanie z dwufunkcyjnym, równoległym, sekwencyjno-grupowym projektem. Podczas 6-miesięcznej fazy wstępnej leczenie podtrzymujące (w szczególności blokada układu renina-angiotensyna) zostało skorygowane na podstawie białkomoczu. Pacjenci z przetrwałym białkomoczem z wydalaniem białka w moczu wynoszącym co najmniej 0,75 g na dobę zostali losowo przydzieleni do leczenia podtrzymującego samodzielnie (grupa opieki podtrzymującej) lub opieki podtrzymującej oraz terapii immunosupresyjnej (grupa immunosupresyjna) przez 3 lata. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi w hierarchicznej kolejności były pełna remisja kliniczna po zakończeniu badania (stosunek białka do kreatyniny <0,2 [z zarówno białkiem, jak i kreatyniną mierzoną w gramach] oraz spadek szacowanej szybkości filtracji kłębuszkowej [eGFR] < 5 ml na minutę na 1,73 m2 powierzchni ciała od linii bazowej) i spadek eGFR co najmniej 15 ml na minutę na 1,73 m2 pod koniec próby. Pierwotne punkty końcowe analizowano przy użyciu modeli regresji logistycznej.
Wyniki
Faza docierania została zakończona przez 309 z 337 pacjentów. (więcej…)
Intensywna opieka wspomagająca plus immunosupresja w nefropatii IgA..
Pod koniec fazy wstępnej pacjenci, którzy mieli wydalanie białka w moczu powyżej 3,5 g na dzień, eGFR poniżej 30 ml na minutę na 1,73 m2 lub spadek eGFR o więcej niż 30% od początku fazy docierania nie zostały losowo przydzielone (kryteria rezygnacji). Pacjenci losowo przydzieleni do grupy immunosupresyjnej, którzy otrzymali eGFR co najmniej 60 ml na minutę na 1,73 m2 otrzymywali glukokortykoid w monoterapii przez 6 miesięcy (metyloprednizolon, podawano dożylnie w dawce g na dzień przez 3 dni na początku miesięcy 1, 3 i 5 oraz doustny prednizolon w dawce 0,5 mg na kilogram na 48 godzin w pozostałe dni) .6,7 Na podstawie dostępnej w 2007 r. Literatury, pacjenci z eGFR od 30 do 59 ml na minutę na 1,73 m2 otrzymywało cyklofosfamid w dawce 1,5 mg na kilogram dziennie przez 3 miesiące, a następnie azatioprynę w dawce 1,5 mg na kilogram na dzień w miesiącach od 4 do 36, plus doustny prednizolon w dawce 40 mg na dzień, zwężający do 10 mg na dzień, przez pierwsze 3 miesiące badania, 10 mg na dzień w miesiącach od 4 do 6 i 7,5 mg na dzień w miesiącach od 7 do 36.11 Wszystkie leki były podawane jako część ogólnej opieki medycznej i nie były przekazywane specjalnie na rozprawę.
Faza docierania obejmowała wizyty w tygodniach 0, 4, 8, 16, 20, 23 i 24. W 24. tygodniu (zdefiniowanym jako stan wyjściowy), kwalifikujący się pacjenci byli poddawani randomizacji, a wizyty badawcze odbywały się w 2 tygodnie po randomizacji, raz następnie miesiąc przez 3 miesiące, a następnie raz na 3 miesiące do miesiąca 36. GFR został oszacowany przy pomocy Chronic Kidney Disease Epidemiology Collaboration Creatinine Equation (www.kidney.org/professionals/KDOQI/gfr_calculator). (więcej…)
Powiązane tematy z artykułem: Badania psychologiczne na broń Poznań Producent grzejników dekoracyjnych wynajem domów w bardzo dobrych cenach