Pod koniec fazy wstępnej pacjenci, którzy mieli wydalanie białka w moczu powyżej 3,5 g na dzień, eGFR poniżej 30 ml na minutę na 1,73 m2 lub spadek eGFR o więcej niż 30% od początku fazy docierania nie zostały losowo przydzielone (kryteria rezygnacji). Pacjenci losowo przydzieleni do grupy immunosupresyjnej, którzy otrzymali eGFR co najmniej 60 ml na minutę na 1,73 m2 otrzymywali glukokortykoid w monoterapii przez 6 miesięcy (metyloprednizolon, podawano dożylnie w dawce g na dzień przez 3 dni na początku miesięcy 1, 3 i 5 oraz doustny prednizolon w dawce 0,5 mg na kilogram na 48 godzin w pozostałe dni) .6,7 Na podstawie dostępnej w 2007 r. Literatury, pacjenci z eGFR od 30 do 59 ml na minutę na 1,73 m2 otrzymywało cyklofosfamid w dawce 1,5 mg na kilogram dziennie przez 3 miesiące, a następnie azatioprynę w dawce 1,5 mg na kilogram na dzień w miesiącach od 4 do 36, plus doustny prednizolon w dawce 40 mg na dzień, zwężający do 10 mg na dzień, przez pierwsze 3 miesiące badania, 10 mg na dzień w miesiącach od 4 do 6 i 7,5 mg na dzień w miesiącach od 7 do 36.11 Wszystkie leki były podawane jako część ogólnej opieki medycznej i nie były przekazywane specjalnie na rozprawę.
Faza docierania obejmowała wizyty w tygodniach 0, 4, 8, 16, 20, 23 i 24. W 24. tygodniu (zdefiniowanym jako stan wyjściowy), kwalifikujący się pacjenci byli poddawani randomizacji, a wizyty badawcze odbywały się w 2 tygodnie po randomizacji, raz następnie miesiąc przez 3 miesiące, a następnie raz na 3 miesiące do miesiąca 36. GFR został oszacowany przy pomocy Chronic Kidney Disease Epidemiology Collaboration Creatinine Equation (www.kidney.org/professionals/KDOQI/gfr_calculator). Poziom białkomoczu oznaczono ilościowo zgodnie z 24-godzinnym zbiorem moczu i wyrażono go w gramach na dzień wydalania białka z moczem w fazie docierania, jak w większości randomizowanych, kontrolowanych prób; jednak podczas randomizowanej, kontrolowanej fazy próbnej, zmieniliśmy stosunek białka do kreatyniny (zarówno w przypadku białka, jak i kreatyniny w gramach), biorąc pod uwagę większą dokładność tego podejścia.14 Dane określające pierwotne punkty końcowe (tj. eGFR i białkomocz) zostały potwierdzone przez powtarzane pomiary po 2-tygodniowym okresie, a średnia wartość wszystkich pomiarów została wykorzystana w analizie. Pacjenci wykonali trzy domowe pomiary ciśnienia krwi przed każdą wizytą. Średnia z tych pomiarów została zarejestrowana. Jeśli nie podano pomiarów domowych (co miało miejsce w przypadku <20% pacjentów przy każdej pojedynczej wizycie), rejestrowano pomiary biurowe.
Studiuj punkty końcowe
Dwa główne punkty końcowe w hierarchicznej kolejności to pełna remisja kliniczna (zdefiniowana jako białkomocz o stosunku białka do kreatyniny <0,2 i stabilnej czynności nerek ze spadkiem eGFR <5 ml na minutę na 1,73 m2 od wartości wyjściowej eGFR pod koniec 3-letniej fazy próbnej) i spadku eGFR o co najmniej 15 ml na minutę na 1,73 m2 od wartości wyjściowej eGFR. Drugorzędowymi punktami końcowymi były bezwzględne zmniejszenie eGFR, zmniejszenie eGFR o co najmniej 30 ml na minutę na 1,73 m2 od wyjściowego eGFR, potrzeba dializy (początek schyłkowej niewydolności nerek), średnia roczna zmiana w nachylenie odwrotności stężenia kreatyniny w surowicy, białkomocz po 12 i 36 miesiącach i zanikanie mikrohematurii, jak określono za pomocą miarki lub testu osadu moczu.
Analiza statystyczna
Wyliczyliśmy, że próba 74 pacjentów na grupę (w tym 10% eliminacja adaptacji) dałaby badaniu 80% mocy, przy dwustronnym poziomie istotności 5%, w celu wykrycia wskaźników pełnej remisji klinicznej (pierwszy główny punkt końcowy ) 5% w grupie opieki podtrzymującej i 25% w grupie z immunosupresją (przy tych wskaźnikach przyjęto na podstawie wcześniej przeprowadzonych randomizowanych, kontrolowanych badań6,11)
[przypisy: gadmed, awidność, ośrodek zdrowia luzino rejestracja internetowa ]
Intensywna opieka wspomagająca plus immunosupresja w nefropatii IgA.
Po raz pierwszy włączono wszystkich pacjentów w fazę docierania, w trakcie których otrzymali intensywną opiekę podtrzymującą. 12 Po tej fazie tylko pacjenci, którzy wciąż byli uznawani za osoby wysokiego ryzyka, zostali losowo przydzieleni do kontynuowania leczenia podtrzymującego samodzielnie lub do uzyskania opieki podtrzymującej dodanie terapii immunosupresyjnej. Metody
Badana populacja
Od lutego 2008 r. Do października 2011 r. Przeszukaliśmy 379 pacjentów z nefropatią IgA w 32 ośrodkach nefrologicznych w Niemczech (wszystkie ośrodki nefrologii uczestniczące są wymienione w dodatkowym dodatku, dostępnym wraz z pełnym tekstem tego artykułu). W sumie 42 pacjentów zostało wykluczonych z powodu decyzji pacjenta lub lekarza, niepełnych danych lub z innych przyczyn, a 337 pacjentów zostało włączonych do fazy początkowej. Kluczowymi kryteriami włączenia była pierwotna nefropatia IgA potwierdzona na biopsji; w wieku od 18 do 70 lat; a poziom białkomoczu powyżej 0,75 g na dobę wydalania białka z moczem i nadciśnienia tętniczego (zdefiniowanego przez zastosowanie leków hipotensyjnych lub ambulatoryjnego ciśnienia krwi .140 / 90 mm Hg), zaburzenie czynności nerek (zdefiniowane jako eGFR <90 ml na minutę na 1,73 m2) lub jedno i drugie. (więcej…)
Intensywna opieka wspomagająca plus immunosupresja w nefropatii IgA
Wyniki leczenia immunosupresyjnego, gdy są dodawane do leczenia podtrzymującego, u pacjentów z nefropatią IgA są niepewne. Metody
Przeprowadziliśmy wieloośrodkowe, otwarte, randomizowane, kontrolowane badanie z dwufunkcyjnym, równoległym, sekwencyjno-grupowym projektem. Podczas 6-miesięcznej fazy wstępnej leczenie podtrzymujące (w szczególności blokada układu renina-angiotensyna) zostało skorygowane na podstawie białkomoczu. Pacjenci z przetrwałym białkomoczem z wydalaniem białka w moczu wynoszącym co najmniej 0,75 g na dobę zostali losowo przydzieleni do leczenia podtrzymującego samodzielnie (grupa opieki podtrzymującej) lub opieki podtrzymującej oraz terapii immunosupresyjnej (grupa immunosupresyjna) przez 3 lata. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi w hierarchicznej kolejności były pełna remisja kliniczna po zakończeniu badania (stosunek białka do kreatyniny <0,2 [z zarówno białkiem, jak i kreatyniną mierzoną w gramach] oraz spadek szacowanej szybkości filtracji kłębuszkowej [eGFR] < 5 ml na minutę na 1,73 m2 powierzchni ciała od linii bazowej) i spadek eGFR co najmniej 15 ml na minutę na 1,73 m2 pod koniec próby. Pierwotne punkty końcowe analizowano przy użyciu modeli regresji logistycznej.
Wyniki
Faza docierania została zakończona przez 309 z 337 pacjentów. (więcej…)
Comments are closed.
Powiązane tematy z artykułem: gadmed mrukmed osłonik
takie czasy nastały i gotujemy się w falach radiowyc
[..] Cytowany fragment: tabletki przeciwstarzeniu[…]
Wartościowy tekst, ale niepełny.
[..] Cytowany fragment: trening ems[…]
Wapnia najwiecej ma kapusta