Wskaźniki zdarzeń są przedstawione w szacunkach Kaplana-Meiera. Wartość P obliczono za pomocą testu log-rank na podstawie wszystkich dostępnych danych uzupełniających. Wypustki pokazują te same dane na powiększonych osiach y. CABG oznacza pomostowanie aortalno-wieńcowe i PCI przezskórną interwencję wieńcową. Tabela 3. Tabela 3. Długoterminowe kliniczne punkty końcowe po randomizacji, według grupy badawczej. Podczas długotrwałej obserwacji pierwotny punkt końcowy występował częściej w grupie PCI niż w grupie CABG (15,3% w porównaniu z 10,6 %, współczynnik ryzyka, 1,47, 95% CI, 1,01 do 2,13, P = 0,04) (rysunek 1A i tabela 3). Analiza traktowana as potraktowała podobne wyniki (15,5% w porównaniu z 10,0%, współczynnik ryzyka, 1,57, 95% CI, 1,07 do 2,31, P = 0,02) (tabela S3 w dodatkowym dodatku).
Dodatkowe punkty końcowe
Podczas długotrwałej obserwacji zespół śmierci, zawał mięśnia sercowego, udar lub powtórna rewaskularyzacja wystąpiły u 87 pacjentów (19,9%) przypisanych do grupy PCI, w porównaniu z 59 (13,3%) pacjentów z grupy CABG (P = 0,01) (rysunek 1B i tabela 3). Różnicę tę przypisano w dużej mierze przewadze zdarzeń każdej powtórnej rewaskularyzacji w grupie PCI. Częstość wtórnego głównego punktu końcowego bezpieczeństwa złożonego z śmierci, zawału mięśnia sercowego lub udaru nie różniła się istotnie pomiędzy tymi dwiema grupami (odpowiednio 11,9% i 9,5%, P = 0,26) (Tabela 3 i Rys. S2 w Dodatek dodatkowy).
Łącznie 29 pacjentów (6,6%) przypisanych do PCI i 22 (5,0%) przydzielonych do CABG zmarło (P = 0,30). Nie było znaczących różnic między obiema grupami w zakresie udaru (odpowiednio 2,5% i 2,9%, P = 0,72) oraz zawału mięśnia sercowego (odpowiednio 4,8% i 2,7%, P = 0,11). Jednak odsetek spontanicznego zawału mięśnia sercowego był istotnie wyższy u pacjentów po PCI niż u osób, które przeszły CABG (4,3% vs. 1,6%, P = 0,02). Dlatego w analizie przełomowej (ryc. S3 w dodatku uzupełniającym) zdarzeń, które wystąpiły po ponad 30 dniach po randomizacji, było więcej pacjentów z zawałem mięśnia sercowego w grupie PCI niż w grupie CABG (3,5% w porównaniu z 0,7%, P = 0,004).
Częstość jakiejkolwiek powtórnej rewaskularyzacji była istotnie wyższa w grupie PCI niż w grupie CABG (11,0% w porównaniu z 5,4%, P = 0,003) (tabela 3 i fig. S4 w dodatkowym dodatku). Wskaźniki rewaskularyzacji docelowej naczynia i rewaskularyzacji nowej zmiany były również istotnie wyższe w przypadku PCI niż w przypadku CABG. Ustalenia te były spójne w analizach potraktowanych jako takie (tabela S3 w dodatku uzupełniającym).
Poważne krwawienie, zgodnie z definicją trombolizy w zawale mięśnia sercowego (TIMI), 18 występowało rzadziej w grupie PCI niż w grupie CABG (30 pacjentów [6,8%] vs. 132 [29,9%], P <0,001), głównie jako w wyniku krwawienia związanego z zabiegiem CABG (które wystąpiło u 125 pacjentów). Częstość krwawień śmiertelnych nie różniła się istotnie pomiędzy grupami (Tabela 3).
Zakrzepica w stencie według klasyfikacji Academic Research Consortium 19 wystąpiła u siedmiu pacjentów (1,6%, zgodnie z analizą zamiaru leczenia) po indeksie PCI; czterech pacjentów miało wyraźną zakrzepicę w stencie, a trzech miało prawdopodobną zakrzepicę w stencie
[więcej w: lekarz rodzinny poznan, osad moczu bakterie, odwodnienie izotoniczne ]
Powiązane tematy z artykułem: lekarz rodzinny poznan odwodnienie izotoniczne osad moczu bakterie