Próba zatamowania ewerolimusem lub chirurgii omijającej w chorobie wieńcowej cd..

Wszystkie wartości P i 95% przedziały ufności były dwustronne. Do wszystkich analiz statystycznych wykorzystano oprogramowanie SAS, wersja 9.3 (SAS Institute). Wyniki
Badana populacja
Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka pacjentów w punkcie wyjściowym, według badania. Od lipca 2008 r. Do września 2013 r. W badaniu wzięło udział 4654 pacjentów w celu włączenia do badania (ryc. S1 i tabela S1 w dodatku uzupełniającym). Spośród 1725 kwalifikujących się pacjentów, 880 dostarczyło pisemną świadomą zgodę i zostało losowo przydzielonych do poddania się PCI ze stentami wymywającymi ewerolimus (438 pacjentów) lub CABG (442). Łącznie 413 pacjentów przydzielonych do PCI i 382 przydzielonych do CABG otrzymało przydzielone leczenie (ryc. S1 w dodatkowym dodatku). Charakterystyka demograficzna, kliniczna i angiograficzna pacjentów w dwóch grupach była dobrze dopasowana do wartości wyjściowych (Tabela 1).
Tabela 2. Tabela 2. Charakterystyka proceduralna pacjentów, według grupy badawczej. Pacjenci z grupy PCI otrzymywali średnio 3,4 stenta na pacjenta, przy ultrasonografii wewnątrznaczyniowej stosowanej u 71,8% pacjentów podczas PCI. W grupie CABG 64,3% pacjentów poddano operacji pozabiegowej, a 99,3% przeszło rewaskularyzację lewej tętnicy wieńcowej zstępującej przedniej lewej tętnicy piersiowej. Całkowita rewaskularyzacja występowała częściej w grupie CABG niż w grupie PCI (71,5% w porównaniu do 50,9%, P <0,001) (tabela 2).
Postępowanie medyczne podczas wypisywania i obserwacji różniło się między grupami PCI i CABG. Pacjenci z grupy PCI byli znacznie bardziej skłonni do przyjmowania pewnych leków, w tym leków przeciwpłytkowych, beta-blokerów, inhibitorów konwertazy angiotensyny lub blokerów receptora angiotensyny II i blokerów kanału wapniowego (Tabela
Kontynuacja
Łącznie 3 pacjentów (1 w grupie PCI i 2 w grupie CABG) straciło czas obserwacji (ryc. S1 w dodatku uzupełniającym). Wśród osób, które przeżyły, mediana długości obserwacji po randomizacji wynosiła 4,6 roku (zakres międzykwartylowy, 3,5 do 5,2), bez znaczącej różnicy między grupami (P = 0,94). Rutynową obserwację angiograficzną przeprowadzono u 48 pacjentów (11,0%) w grupie PCI iw 16 (3,6%) w grupie CABG (p <0,001).
Pierwotny punkt końcowy
Po 2 latach pierwszorzędowy punkt końcowy zgonu, zawał mięśnia sercowego lub rewaskularyzacja naczynia docelowego wystąpił u 48 pacjentów (11,0%), którzy zostali losowo przydzieleni do PCI i 35 (7,9%), którzy zostali losowo przydzieleni do CABG ( bezwzględna różnica ryzyka, 3,1 punktu procentowego, 95% przedział ufności [CI], -0,8 do 6,9, P = 0,32 dla nie gorszej jakości). W analizie potraktowanej analogicznie, wskaźniki 2-letnie pierwszorzędowego punktu końcowego wynosiły odpowiednio 11,2% i 7,5% (bezwzględna różnica ryzyka, 3,7 punktu procentowego, 95% CI, -0,2 do 7,6, P = 0,44 dla nie gorszej jakości).
Rysunek 1. Rycina 1. Krzywe Kaplana-Meiera dla Pierwotnego Punktu Końcowego i Głównego Drugorzędnego Punktu Końcowego.Panel A pokazuje łączną częstość występowania pierwotnego złożonego punktu końcowego zgonu, zawału mięśnia sercowego lub rewaskularyzacji docelowego naczynia, a panel B skumulowana częstość wtórnego złożonego punktu końcowego zgonu, zawału mięśnia sercowego, udaru lub jakiejkolwiek powtórnej rewaskularyzacji po randomizacji
[hasła pokrewne: przychodnia rumia derdowskiego, wypadniecie dysku, elancyl cellu slim noc ]