Częstość występowania pierwszego nawrotu raka piersi po 10 latach wynosiła 19,4% (95% CI, 17,6 do 21,1) w grupie napromieniania węzłów chłonnych, w porównaniu z 22,9% (95% CI, 21,0 do 24,8) w grupie kontrolnej ( P = 0,02) (ryc. S2 w dodatkowym dodatku). Liczba potrzebna do leczenia, aby uniknąć nawrotu raka piersi, wynosiła 30. Całkowite przeżycie i śmiertelność z powodu raka piersi
Ogółem zmarło 382 pacjentów poddanych regionalnemu napromieniowaniu węzłowemu, a 429 pacjentów, którzy nie zostali poddani regionalnemu napromieniowaniu węzłowemu. W obu grupach główną przyczyną śmierci był rak piersi (259 pacjentów w grupie napromieniania węzłów i 310 pacjentów w grupie kontrolnej). Całkowity czas przeżycia po 10 latach wyniósł 82,3% (95% CI, 80,4 do 83,9) wśród pacjentów poddanych regionalnemu napromieniowaniu węzłowemu i 80,7% (95% CI, 78,8 do 82,5) u pacjentów, którzy nie zostali poddani regionalnemu napromieniowaniu węzłowemu (P = 0,06) (Figura 2B). Korzyść z całkowitego przeżycia pozostała na granicy istotnej z równoczesną korektą współczynników stratyfikacji (P = 0,05).
Po 10 latach odsetek zgonów z powodu raka piersi wynosił 12,5% (95% CI, 11,0 do 14,0) wśród pacjentów z grupy napromieniania węzłów chłonnych i 14,4% (95% CI, 12,8 do 16,0) wśród pacjentów w grupie kontrolnej ( P = 0,02) (współczynnik ryzyka, 0,82, 95% CI, 0,70 do 0,97, P = 0,02). Liczba potrzebna do leczenia, aby uniknąć jednej śmierci z powodu raka piersi, wynosiła 39 dla całej populacji pacjentów. Dane przedstawiono na rysunku S1B w dodatkowym dodatku.
Grupy ryzyka
Ryc. 3. Ryc. 3. Współczynnik zagrożenia zgonem według podgrup. OE wskazuje różnicę między liczbą zaobserwowanych zdarzeń a liczbą oczekiwanych zdarzeń. Rozmiar kwadratów jest proporcjonalny do wielkości podgrup.
Efekt leczenia we wszystkich punktach końcowych był niezależny od wszystkich czynników stratyfikacji (P> 0,10) (ryc. 3 i ryc. S3 w dodatku uzupełniającym). Zauważyliśmy nieco bardziej wyraźną korzyść z regionalnego naświetlania węzłowego w odniesieniu do całkowitego przeżycia, gdy chemioterapię i terapię hormonalną podawano jako uzupełniającą terapię układową (współczynnik ryzyka zgonu, 0,72; 95% CI, 0,55 do 0,94). Jednak ten efekt może odzwierciedlać pewną różnicę w biologii nowotworów dodatnich pod względem receptorów hormonalnych, ponieważ terapie adiuwantowe nie zostały losowo przypisane (ryc. S4 w Dodatku uzupełniającym).
Dyskusja
Po medianie czasu obserwacji wynoszącej 10,9 lat, nasze badanie wykazało, że napromienianie wewnętrznych węzłów chłonnych piersi i przyśrodkowych nadobojczykowych (regionalne napromienianie węzłowe) wiązało się z niewielką, ale znaczącą korzyścią w odniesieniu do odsetka przeżycia wolnego od choroby, odległej choroby -wolne przeżycie i śmierć z powodu raka piersi. Całkowity czas przeżycia po 10 latach przekroczył 80%, a główną przyczyną zgonu był rak piersi (67,8% w grupie napromieniowania węzłów w porównaniu z 72,3% w grupie kontrolnej). Nie zaobserwowaliśmy istotnych różnic między grupami randomizacji w odniesieniu do innych przyczyn śmierci. Chociaż zaobserwowano tendencję do poprawy wskaźnika całkowitego przeżycia w całej kohorcie pacjenta, nie można tego potwierdzić za pomocą nieskorygowanego testu log-rank (współczynnik ryzyka zgonu, 0,87, 95% CI, 0,76 do 1,00; P = 0,06).
Niedawno opublikowana metaanaliza grupy wczesnego raka piersi (Trialists Collaborative Group) zawierała indywidualne dane dotyczące 8135 kobiet z 22 badań, które były leczone za pomocą mastektomii i chirurgii pachowej i zostały losowo przydzielone do poddania się lub nie zostały poddane radioterapii lokoregionalnej.18 U pacjentów, którzy byli zaangażowani węzły pachowe po rozwarstwieniu pachowym, napromienianie lokoregionalne wiązało się ze znacznie niższym odsetkiem nawrotów regionalnych i ogólnych oraz zgonem z powodu raka piersi
[patrz też: dygestorium, usuwanie blizn potrądzikowych, certolizumab ]
Powiązane tematy z artykułem: certolizumab dygestorium usuwanie blizn potrądzikowych