Sieć żylna błony śluzowej zatoki szczękowej ma połączenie z żyłą oczno-twarzową (vena ophthaLmic; o-faciaLis), z żyłą podoczodołową (vena infraorbitalis), a przez żyłę kątową (v. i:mguLalis) z żyłą oczną górną. Żyły powiekowe dolne (v. v. paLpebraLes inferiores) wpadające do żyły kątowej zbierają poza tym krew z sieci żylnej kanału nosowo-łzowego, która ma zespolenia z żyłami zatoki … [Read more…]
Nie można też pominąć naczyń chłonnych, przebiegających wzdłuż nerwów i naczyń krwionośnych, prawie zupełnie jeszcze nie zbadanych, a niewątpliwie odgrywających dużą rolę w powstawaniu omawianych powikłań. Zapalne powikłania oczodołowe są następstwem ostrego lub przewlekłego zaostrzonego zapalenia jam bocznych nosa, najczęściej w płonicy, odrze, grypie, durze brzusznym, ostrym nieżycie nosa, anginie. itd. Sprawa zapalna przechodzi do … [Read more…]
Przyśrodkową ścianę oczodołu tworzy blaszka papierowa ta kości sitowej, dolną – zatoka szczękowa. Kostne ściany jam bocznych nosa, ograniczające oczodół, są bardzo cienkie. Najcieńsza jest blaszka papierowata kości sitowej, następnie górna ściana zatoki szczękowej i dolna ściana zatoki czołowej. Kostne ściany jam bocznych nosa, prócz tego że są bardzo cienkie, mają szereg otworów na naczynia … [Read more…]
W poszczególnych narządach wapń znajduje się w następujących ilościach: nerka zawiera 10 mg% wapnia, płuca 17 mg%, trzustka 16 mg%. serce 14 mg%, jelita 14 mg%, ślinianki 13 mg%, śledziona 9 mg%. jądra 8 mg%. Miejscem odkładania się wapnia są u kręgowców kości i zęby. Normalne dzienne zapotrzebowanie wapnia u człowieka waha się w granicach … [Read more…]
Stosunek ilościowy między wapniem i kwasem fosforowym, wydalonymi z kałem i moczem, zmienia się w zależności od czynników zewnętrznych. Pokarm, wywołujący odczyn kwaśny moczu, – sprzyja wydalaniu zanim wapnia i kwasu fosforowego, pokarm natomiast roślinny, powodujący odczyn moczu zasadowy, zmniejsza wydalanie z nim kwasu fosforowego i wapnia. Dodanie zasad do pokarmu kieruje wydalanie fosforu i … [Read more…]
Samo badanie trwa 1-2 minuty. Postępowanie. Po umieszczeniu tuby Geiger-Muellera, starannie opancerzonej, przed sercem badanego, znajdującego się w pozycji siedzącej, po połączeniu jej z mechanizmem zapisującym i po upewnieniu się, że odpływ krwi z żyły zgięcia łokciowego jest swobodny, wstrzykuje się do niej od 0,1 do 0,2 millicurie radioaktywnego sodu (Na24), po czym badany unosi … [Read more…]
Prawidłowa krzywa tętna, zdjęta z tętnicy szprychowej składa się z 2 ramion: wstępującego i zstępującego. Pierwsze, zwane także anakrotycznym, przedstawia się w postaci prostej linii wznoszącej się nagle ku górze drugie katakrotyczne, opada powoli ku dołowi i jest dłuższe. Na ramieniu zstępującym znajdują się zwykle trzy wzniesienia, z których środkowe (d) nosi nazwę wzniesienia wstecznego, … [Read more…]
Nakreślanie tętna tętnic (Sphygmographia). Tętno można utrwalić w postaci krzywej na okopconym papierze za pomocą osobnych przyrządów, zwanych sfigmografami. Jedne z sfigmografów, np. zwykle używany sfigmograf Jaqueta, zapisują tylko tętno tętnicy szprychowej oraz czas, inne, np. kardiosfigmograf Jaqueta, zapisują równocześnie także tętno żylne i uderzenie koniuszkowe serca.
Pocock i Stone (wydanie z 8 września) zapewniają doskonały starter w ocenach badań klinicznych i ich zastosowań w praktyce. Jednak już na samym początku w swoim artykule składają wspólne, ale błędne stwierdzenie dotyczące natury wartości P: Wartość AP 0,05 wiąże się z 5% ryzykiem fałszywie dodatniego wyniku. To błędne mniemanie znajduje się w literaturze statystycznej … [Read more…]